MIKOŁAJKI

Miasteczko nad Jez. Mikołajskim zwane Mazurską Wenecją, węzeł szlaków żeglugowych, znany ośrodek turystyczno-wypoczynkowy, wioska żeglarska. Położone w centrum Krainy Wielkich Jezior Mazurskich. W pobliżu jez. Łuknajno rezerwat ptasi – jeden z największych schronisk łabędzia niemego w Europie.

 

Patronem wsi był Święty Mikołaj, według legend opiekun żeglarzy i przejść wodnych, a jego imię wpisało się już na stałe w nazwę mazurskiej wsi, od 1726 r. miasta, zwanego do dziś Mikołajki.

Układ przestrzenny Mikołajek jest nieco chaotyczny, lecz nie pozbawiony uroku, jeżeli patrzy się od strony wody. Wiele uroku mają bielone kamieniczki, jakimi zabudowane są wąskie uliczki miasteczka. W Mikołajkach znajduje się także Muzeum Reformacji Polskiej oraz kirkut – jeden z nielicznych zachowanych cmentarzy żydowskich na Mazurach.

Herbem Mikołajek jest Król Sielaw – ryba w złotej koronie na głowie, umiejscowiona na niebieskiej tarczy. Rzeźba takiej samej ryby znajduje się także na rynku, w fontannie oraz na nabrzeżnej promenadzie obok mostu drogowego. Z miasteczkiem wiąże się legenda o „Królu Sielaw” - olbrzymiej rybie schwytanej przez miejscowych rybaków i uwięzionej w celu zapewnienia obfitych połowów. W każdą pierwszą sobotę lipca odbywa się w Mikołajkach Festiwal Króla Sielaw, którego punktem kulminacyjnym jest zamocowanie (przy filarze mostu drogowego) ogromnej drewnianej ryby ze złotą koroną na głowie.