NOWY DWÓR MAZOWIECKI

 W widłach Wisły i Narwi to korzystne położenie geograficzne w czasach pokoju; ułatwia rozwój gospodarczy, stawia w roli strażnika dwóch przepraw przez Wisłę do Puszczy Kampinowskiej i lewobrzeżnej Warszawy oraz przez Narew do Modlina, a dalej na północne Mazowsze. Rozłożyło się w tym miejscu miasto NOWY DWÓR MAZOWIECKI. Istniała już osada w okresie wczesnośredniowiecznym, a w 1374 r. Nowy Dwór został miastem. Był ośrodkiem handlowym, a już w XVIII w. budowano tutaj statki rzeczne.

Neorenesansowy spichlerz. Skwer przy ul. Warszawskiej. Ulica Bohaterów Modlina. Klasycystyczny kościół z 1792 roku.

Zachowany układ urbanistyczny osady tkackiej z 2 poł. XVIII w.; klasycystyczny kościół parafialny z 1792; u ujścia Narwi do Wisły monumentalny neorenesansowy spichlerz zbożowy z 1 poł. XIX w. Dogodne dojazdy, duże możliwości wędkowania w licznych starorzeczach i jeziorkach, warunki do sportów wodnych, a zwłaszcza żeglarstwa. Najatrakcyjniejsze tereny wypoczynkowo-turystyczne to Jezioro Zegrzyńskie, dolina Narwi i Lasy Pomiechowskie wraz z całym pasem wzdłuż dolnej Wkry.

POLAŃCZYK

 Wieś położona przy małej obwodnicy nad Jeziorem Solińskim, na malowniczym zachodnim brzegu. Urozmaicona linia brzegowa, w pobliżu lasy. Nad jeziorem kąpielisko, plaże i przystanie. Polańczyk istnieje już w 1580 r. Dzięki atrakcyjnemu położeniu, dobrym warunkom klimatycznym i źródłom wód mineralnych posiada duże perspektywy rozwoju. W 1974 r. uzyskała status uzdrowiska. Ośrodek turystyczno-wypoczynkowy. Dawna cerkiew, dziś kościół z 1907 i plebania z tego samego okresu oraz kaplica z 1909 r.

 

 Pocztówkę otrzymałem od Przemka z bloga Gwidonem przez Polskę...

BARCIN

     Miasto na Pojezierzu Gnieźnieńskim, nad Notecią, na granicy Kujaw i Wielkopolski (Pałuk), ok. 22 km na zach. od Inowrocławia. Wzmiankowane 1417, prawa miejskie 1541. Rozwój miasta wiąże się z rozbudową pobliskiego zagłębia wapienniczego i budową wielkiej cementowni w Barcinie. Tutaj mieszkał J. Wojciechowski - autor "Pamiętnika własnego robotnika", nagrodzonego w okresie międzywojennym przez Polską Akademię Literatury. 5 km na południe od miasteczka wielki głaz narzutowy "Kamienny Dom" - o obwodzie 13 m.

 Kościół pw. św. Jakuba Większego w Barcinie, rzeźby: "Kąpiąca się", "Kroczący po wodzie"

 

Pocztówkę otrzymałem od Edyty z miasteczka, gdzie noce są białe jak dzień:)  

KAMIEŃ POMORSKI

 Miasto powiatowe położone nad wodami Zalewu Kamieńskiego u ujścia Świńca do zatoki Karpinki. Uzdrowisko: solanki i borowina, zakład przyrodoleczniczy, park zdrojowy. Punkt wypadowy do pobliskich kapielisk nadmorskich. Bardzo stary słowiański gród portowy, prawa miejskie 1274. Zabytkowy układ urbanistyczny. Na środku rynku późnogotycki ratusz (XV-XVI w.). Katedra fundowana przed 1176. Nad Zalewem Kamieńskim tzw. Zaułek Rybacki. Dokoła starego miasta fragmenty d. fortyfikacji - mury, wały, fosa i Brama Wolińska. Na wzgórzu gotycki kościół Św. Mikołaja z pięcioboczną wieżą.

 Panorama miasta i przystań statków wycieczkowych nad Zalewem Kamieńskim. Zakład Przyrodoleczniczy "Fenix". Skwer

 

W sezonie co piątek koncerty organowe w katedrze; od 1965 coroczne Festiwale Muzyki Organowej i Kameralnej organizowane przez Regionalne Towarzystwo Miłośników Ziemi Kamieńskiej. Okolice atrakcyjne dla turystów i wędkarzy.

BIECZ

 Miasto nad rzeką Ropą. Najstarsze z miast Podkarpacia. Prawdopodobnie w 2 poł. XIII w. Biecz otrzymał prawa miejskie. Miasto z natury obronnie położone otaczały warowne mury i zdobiły okazałe budowle. Miasto chlubiące się bogatą historią i ciekawymi zabytkami, posiada doskonale zachowany średniowieczny układ urbanistyczny z rynkami i wąskimi uliczkami, otoczony resztkami murów obronnych i baszt. Na zachód od miasta wzgórze zwane Górą Zamkową, na którym wznosił się niegdyś warowny gród, a później zamek królewski.

[1976/Bulgaria]

 
Zabytki: ratusz z XIV-XVI w. z wysoką wieżą renesansową; renesansowa kamienica Barianów-Rokickich z XVI w.; kamieniczka zwana domem Kromera z XVI-XVII w.; resztki murów obronnych, baszt i barbakanu pochodzące z XIV-XVII w.; gotycka kolegiata z XV-XVI w.; kościół i klasztor Reformatów z XVII w.; budynek d. grodu starościńskiego z XVI w.

SEROCK

     Sierociec to stara nazwa Serocka. Miasto położone nie tylko na szlaku lądowym, ale także wodnym u zbiegu Bugu i Narwi znane już w 2 poł. XI w. jako gród warowny. Serock uzyskał prawa miejskie w 1417 r. i był nawet stolicą powiatu w ziemi zakroczymskiej. Metryką 900-letniego miasta jest grodzisko z XI-XII w., pełniące wówczas ważną rolę strategiczną i handlową. Dawni mieszkańcy Serocka trudnili się łowiectwem, rolnictwem i garncarstwem.

 

Panorama miasta od strony Zalewu Zegrzyńskiego. Dom towarowy. Kościół późnogotycki. Dawny zajazd z końca XVIII w. [1984]

 
    Dziś miasteczko próbuje zachęcić turystów nie tylko swoim pięknym położeniem nad Jeziorem Zegrzyńskim, ale także swoimi nielicznymi, ale interesującymi zabytkami: późnogotyckim kościołem z początku XVI w. z dwiema okrągłymi basztami na narożach uciętymi na wysokości dachu kościoła i zegarem, na którym widnieje napis: "To pomnij, czas ucieka, śmierć goni - wieczność czeka." Przy szosie wiodącej do Pułtuska widnieje budynek dawnej poczty z zajazdem z pocz. XIX w.

KIELCE

     Miasto wojewódzkie, węzeł drogowy i kolejowy, centrum ruchu turystycznego Gór Świętokrzyskich. Położone w dolinie Silnicy i na otaczających ją wzgórzach. Obszar miasta obejmuje zalew na Silnicy - ośrodek sportów wodnych. Prawa miejskie przed 1260. W mieście spędzili lata szkolne m.in.: A. Dygasiński, B. Prus i S. Żeromski.
Pałac biskupi z 1637-41 r., czworoboczny z narożnymi ośmiobocznymi wieżami, wczesnobarokowy. Jeden z najcenniejszych zabytków w kraju, obecnie Muzeum Narodowe (wnętrza pałacowe, galeria malarstwa polskiego). Na pd. od pałacu park Miejski XIX w. Pomniki St. Staszica i St. Żeromskiego, figury XVIII w.

 Osiedle XXV-lecia PRL. Wczesnobarokowy pałac z 1 poł. XVII w. - obecnie Muzeum Narodowe. Zalew rzeki Silnicy. [1976]

 

Co można zwiedzić w Kielcach:
- Kamienice XVII-XVIII w.;
- Romantyczny pałacyk XIX w.;
- Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego;
- Muzeum Zabawkarstwa;
- Muzeum Narodowe (zbiory: etnografia, dział przyrodniczy, historyczny, grafika, malarstwo obce i polskie, sztuka zdobnicza).

Atrakcje przyrodnicze:
- Rezerwat skalny - Kadzielnia;
- 1200-letni dąb "Bartek" - 15 km;
- Jaskinia "Raj", po drodze do Chęcin - 10 km.

ŚWINOUJŚCIE

 Jest to miasto portowe, położone na dwóch wyspach Uznam i Wolin, oddzielonych Świną. Prawa miejskie otrzymuje w połowie XVIII w. Od pocz. XIX w. kapielisko morskie, a od XIX/XX w. - uzdrowisko. Miasto posiada przystań promów morskich i przybrzeżnej żeglugi pasażerskiej. Świnoujście jest znanym kąpieliskiem morskim o znaczeniu międzynarodowym. Muzeum Rybołówstwa, latarnia morska, liczne pomniki przyrody.

 

 Wybrzeże Władysława IV. Plaża. Promenada Nadmorska. Plac Wolności. [1975/DDR]

 

    Przystań promów morskich przy Wybrzeżu Władysława IV ciągnącym się wzdłuż Świny punktem wyjściowym do zwiedzania miasta. W sąsiedztwie szereg instytucji. Centrum miasta na pobliskim pl. Wolności (d. Wielki Rynek). Przy placu w kościele Chrystusa Króla rzeźby gotyckie XIV w. Dzielnica wczasowa w stronę morza, za pasem rozległych parków. Dalej piękna plaża, jedna z najładniejszych w Polsce (silne uderzenia fali).

JORDANÓW

    Miasteczko letniskowe ładnie położone w dolinie Skawy (prawy dopływ Wisły). Piękne widoki na Babią Górę, Gorce, Tatry. Założone 1564; znane niegdyś z jarmarków i garncarstwa; ośrodek handlu solą. Mimo bogatej przeszłości historycznej, w mieście zabytków jest niewiele, ze względu na wielokrotne zniszczenia i pożary.

 

Ratusz [1980]

 
    Do najciekawszych należą cenne obrazy i posągi z XVI i XVII w. w nowym, pseudogotyckim kościele z 1913 r.; drewniane domy z XVIII w. i 1 poł. XIX w. o konstrukcji zrębowej oraz klasycystyczny domek parterowy z połowy XIX w. Ciekawym przykładem budownictwa z początku XIX w. jest karczma. Zajazd ten miał kiedyś duże znaczenie ze względu na położenie miasta na zbiegu traktów z Krakowa na Orawę i z Nowego Targu do Żywca.

 

 

     

    We wrześniu 1939 r. w rejonie Jordanowa miały miejsce zacięte walki 10 Brygady Kawalerii oraz miejscowej ludności z wojskami hitlerowskimi nacierającymi z Orawy. Szczególnie na wzniesieniu Góra Ludwiki i na wzgórzach Wysokiej toczyły się krwawe boje.
 

KONSTANCIN-JEZIORNA

Trójmiasto

Tak można by nazwać zespół miejski trzech miejscowości: Konstancina, Skolimowa i Jeziorny, połączonych w jedno miasto KONSTANCIN-JEZIORNA w 1969 r. Wprawdzie Trójmiasto mazowieckie nie może się równać z Trójmiastem nadbałtyckim, ale fakt jest faktem, u bram Warszawy znajduje się analogiczny organizm miejski. Położone jest ono na skraju Lasów Chojnowskich, wśród sosen, na wydmach piaszczystych, nad rzeką Jeziorką.
KONSTANCIN był w latach 1890-1914 znanym letniskiem podwarszawskim, a od 1967 r. uzdrowiskiem z odkrytymi w 1963 r. solankami. Działa tu także największy w kraju i znany za granicą ośrodek rehabilatacyjny. Warto wiedzieć, ze tu przebywał Stefan Żeromski. Zachował się jego dom - willa "Świt".

 

[1975]

 

SKOLIMÓW swoja nazwe zawdzięcza podobno niewolnikowi tureckiemu o imieniu Skolim, którego miał tu osiedlić król Jan III. Sąsiadujący dosłownie o miedzę z Konstancinem Skolimów został z nim połączony w 1952 r.
JEZIORNA uzyskała prawa miejskie w 1962 r. Sąsiaduje z Konstancinem i słynie z fabryki papieru. Warto zaznaczyć, że w XVIII w. Jeziorna kojarzyła się mieszkańcom Warszawy przede wszystkim z pojedynkami, które tu nad Jeziorną licznie się odbywały i które nazywano powszechnie "apelacją pod Jeziorną".