KONIN

Miasto położone malowniczo nad środkową Wartą, w centrum Polski, na historycznym Szlaku Bursztynowym i Szlaku Piastowskim. Najstarsze ślady pobytu człowieka w tym regionie sięgają 9 tysięcy lat p.n.e. Stare osiedle na starożytnym „szlaku bursztynowym”, potem osada targowa na wyspie (XII w.).
W Koninie na cmentarzu przy kościele Świętego Bartłomieja stoi ciosany w piaskowcu słup, który wskazuje połowę drogi między Kaliszem i Kruszwicą, na obecnym miejscu ustawiony w 1818. Jest to dzieło sztuki romańskiej z XII w. i uchodzi za najstarszy drogowskaz nie tylko w Polsce, lecz również w Europie Środkowej. Średniowieczni kamieniarze wykonali słup bardzo starannie z miejscowego piaskowca, dobywanego od średniowiecza do dziś z kamieniołomu znajdującego się we wsi Brzeźno koło Konina. 

 

 

Pocztówka wydana w 1966 r. Najstarszy w Polsce słup drogowy z wyrytą datą 1151

 

Słup ma kształt cylindryczny, lekko zwężony u wierzchołka i zwieńczony kulą. Ma on 252 cm wysokości bez podstawy, a w połowie wysokości umieszczona jest łacińska inskrypcja z głęboko wyrytą datą. Inskrypcja głosi, że został ufundowany w 1151 roku przez komesa Piotra.

W Muzeum Poczt i Telegrafów we Wrocławiu umieszczono w 1958 r. odlaną w gipsie kopię dawnego słupa z Konina naturalnej wielkości. Drogowskaz w Koninie chlubnie świadczy o kulturze materialnej dawnej Polski Piastowskiej.

SŁOWIŃSKI PARK NARODOWY

Nazwa wywodzi się od etnicznej grupy ludności pomorskiej spokrewnionej z Kaszubami Słowińców, którzy na trudno dostępnym obszarze bronili się przed germanizacją. Park utworzono w 1966, pow. 182,5 km², wys. od 0 do 56 m. Obejmuje on krajobraz nadmorskich wydm, przybrzeżnych jezior, torfowisk oraz okoliczne wsie słowińskie. Dwa jeziora: Łebsko (71,4 km² pow., 6,3 m głęb.) i Gardno (25 km² pow., 2,6 m głęb.) są dawnymi zatokami zamkniętymi przez mierzeje. Obydwa są ostoją ptactwa wodnego i błotnego, objętego ścisłą ochroną w rezerwacie.

Największą atrakcją i osobliwością przyrodniczą na skalę europejską są potężne wydmy, zwane Białymi Górami. Są to masy ruchomego piasku, zajmujące kilkaset ha powierzchni. W pobliżu Czołpina znajduje się najwyższa wydma (56 m), już ustalona i porośnięta lasem. We wschodniej części mierzei zamykającej jez. Łebsko, na której rozwinęły się ruchowe wydmy, najwyższa tzw. Łącka Góra ma 42 m wys. Trwa tu stała walka roślinności z piaskami. Wydmy wędrując w kierunku wschodnim zasypują po drodze lasy, odsłaniając jednocześnie w części zachodniej kikuty dawniej zasypanych drzew.

Wydmy ruchome

We wsi Kluki w jednej z zagród utworzono muzeum etnograficzne. Nad okolicą góruje charakterystyczne wzniesienie morenowe – Rowokół (115 m). Z jego szczytu widok na cały Słowiński Park Narodowy. Siedziba dyrekcji parku znajduje się w Łebie.

Pocztówki otrzymałem od Edyty T. i Krystyny B.

ŚNIEŻKA

Najwyższy szczyt (1602 m npm.) Karkonoszy i całych Sudetów, o kształcie nieregularnej, trójgraniastej piramidy. Śnieżka znana jest ze swego niezwykle surowego klimatu. Średnia temperatura roczna wynosi +0,1°C i bliska jest średniej kręgu polarnego. Pokrywa śnieżna utrzymuje się przez 176 dni. Pierwszy śnieg pada przeciętnie pod koniec sierpnia, ostatni – na początku czerwca.

Śnieżka zaliczana jest do najbardziej wietrznych punktów Europy. Dni bezwietrznych jest w roku zaledwie kilka. Mgły spowijają szczyt Śnieżki przeciętnie przez 296 dni w roku. Na szczycie woda wrze już przy temperaturze 89,4°C.

 

 

[1977] Śnieżka (1602 m npm.)

 

 

Ze szczytu przy dobrej widoczności rozciąga się wspaniała panorama na całe Sudety, część Niżu Śląskiego i na Czechy w promieniu do 80 km. Najstarszy budynkiem na szczycie Śnieżki jest barokowa, okrągła kaplica św. Wawrzyńca, wzniesiona w latach 1665-81. Na wierzchołku obserwatorium meteorologiczne IMiGW i 2 schroniska turystyczne.