MIASTKO

Miasto i gmina Miastko położone są w zachodniej części woj. pomorskiego (pow. bytowski) na granicy z woj. zachodniopomorskim. Jest jedną z największych obszarowo gmin w kraju. Jej powierzchnia to 467 km2. Ok. 50% obszaru gminy stanowią lasy i jeziora. Teren gminy Miastko to przede wszystkim wielkie przestrzenie lasów, czyste środowisko, duża liczba jezior oraz atrakcyjny krajobraz. Herb gminy - na srebrnym tle czerwony gryf trzyma w szponach niebieską kosę osadzoną w żółtej rękojeści. Pomorski gryf (fantastyczne zwierzę wyobrażane w postaci stylizowanego lwa z głową orła), który ukazuje się tylko częściowo, ponieważ miasto i gmina Miastko jest tylko częścią Pomorza; by podkreślić typowo rolniczy charakter trzyma on kosę.

Bobięcino. Przystań nad Jeziorem Bobięcińskim Małym

-Wyspa na Jeziorze Bobięcińskim Wielkim

-Wołcza Wielka. XIX-wieczny neoromański kościół ewangelicko-augsburski

-Tursko. Pałac z przełomu XIX i XX wieku

BOBIĘCINO
Miejscowość położona w odległości 15 kilometrów na zachód od Miastka nad Jeziorem Bobięcińskim Małym (28,80 ha). We wsi znajduje się zabytkowy dwór z przełomu XIX i XX wieku oraz Harcerski Ośrodek Wypoczynkowy. Na jeziorze Bobięcińskim Wielkim (niezwykle malownicze jezioro) o powierzchni 524,60 ha (6 wysp) znajdują się lęgowiska czernicy i tracza nurogęsi. Jest to największe jezioro lobeliowe (jezioro o małej twardości wody) w Polsce. Krystalicznie czysta woda jeziora przyciąga płetwonurków – największa głębokość to 48 m. Są tam także doskonałe warunki do żeglowania. Na największej wyspie występują obiekty archeologiczne: grodzisko wczesnośredniowieczne i osada oraz podwodne relikty drewnianego mostu. Unikalny zespół osadniczy datowany jest na wczesne średniowiecze, tj. IX-XII wiek.
TURSKO to mała wieś położona jest przy drodze Miastko–Sławno. Od 1969 roku jest siedzibą Specjalnego Ośrodka Szkolno Wychowawczego dla dzieci i młodzieży. Ośrodek mieści się w wybudowanym na przełomie XIX i XX wieku pałacu. Budowla wtopiona jest w zieleń otaczających lasów i malowniczo odbija się w urokliwym jeziorku. 
WOŁCZA WIELKA

Miejscowość położona jest w odległości 4 km na południowy -zachód od Miastka nad jeziorami: Wołczyca (7,35 ha) i Kościelne (70,15 ha). W Wołczy Wielkiej warto zobaczyć XIX-wieczny neoromański kościół ewangelicko-augsburski z przykościelnym cmentarzykiem.

Pocztówkę otrzymałem od Krystyny ze Słupska:)

SZCZAWNICA

Miasto malowniczo położone (430-500 m) u ujścia potoku Grajcarek do Dunajca, na pograniczu Pienin, Małych Pienin, Gorców i Beskidu Sądeckiego. Od południa góra Palenica (722 m), na stoku której skocznia narciarska, od północy Bryjarka (679 m).
Dzieje Szczawnicy – znanego dziś ośrodka wypoczynkowego i dużego uzdrowiska sięgają XIII i XIV w. Szczawnica jest uzdrowiskiem od 1828. Rozwój uzdrowiska nastąpił z chwilą zakupu szczawnickiego majątku przez węgierską rodzinę Szalayów. Szczególne zasługi dla miasta położył w latach 1839-79 Józef Szalay, kiedy to Szczawnicę nazywano „królową wód polskich”.
Część uzdrowiskowa znajduje się w Szczawnicy Wyżniej. Przy pl. Dietla pijalnia wód i Muzeum Szczawnickie: historia uzdrowiska, zbiory etnograficzne z regionu szczawnickiego, izba pamiątek po Janie Wiktorze, pisarzu, który mieszkał i pracował w Szczawnicy (zm. 1967).

Zabytki Szczawnicy to stary dwór z 1839 r., neogotycka kaplica zdrojowa z lat 1846-47 oraz przykłady budownictwa uzdrowiskowego z XIX i początków XX w.
Szczawnicę wraz z okolicami w przeważającej części zamieszkują górale szczawniccy prezentujący charakterystyczne i ciekawe elementy kultury ludowej, wyrażające się m.in. w strojach i budownictwie. Spływ łodziami flisackimi ze Sromowiec do Szczawnicy Niżnej (430 m. npm.)stanowi wyjątkową atrakcję turystyczną.
Wycieczki:
*na Bryjarkę
*na Jarmutę (773 m)
*do wąwozu Homole
*na Sokolicę (747 m) i Trzy Korony (982 m).

ZŁOTÓW

Złotów to miasto powiatowe leżące na północy województwa wielkopolskiego w sercu historycznej Krajny, której granice wyznaczają rzeki: Noteć, Gwda, Dobrzynka, Kamionka i Brda. Okolice miasta stanowią miejsce bardzo atrakcyjne dla turystów, co wynika głównie z dobrego położenia i korzystnych warunków przyrodniczych. Tereny zielone, leśne oraz wodne zajmują prawie 40% powierzchni miasta.

Pierwsze wzmianki odnoszące się do pochodzenia nazwy dzisiejszego Złotowa dotyczą miasta Wielatów, które wywodzi się od nazwy pomorskiego plemienia Wieletów, założycieli średniowiecznego grodu. Późniejsze nazwy odnoszą się do złotych rzymskich monet, które odnajdywano na terenie miasta lub też od słowa "słota" - czyli tutejszych warunków klimatycznych, licznych jezior i bagien. 

Kościół pw. Św. Stanisława Kostki. Kościół pw. NMP. Ul. Cechowa. Jeleń – herb Złotowa.

Herbem miasta jest wizerunek jelenia o muskularnej sylwetce, kasztanowo - czerwonego z porożem w kolorze złotym, kroczącego na tle zielonych drzew iglastych i liściastych w błękitnym polu. Pomnik przedstawiający jelenia znajduje się przed budynkiem Ratusza.

Najstarszym zachowanym obiektem sakralnym w Złotowie jest kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jest to wczesnobarokowy kościół zbudowany w latach 1661-1664. Kościół pw. WNMP został zbudowany na planie krzyża łacińskiego, ma jedną nawę oraz dwie kaplice – św. Anny oraz Matki Bożej Różańcowej. W 1850 roku dobudowano do kościoła wolnostojącą dzwonnicę.
Drugim z kościołów wartym odwiedzenia jest kościół pw. św. Stanisława Kostki, Jest to poewangelicka świątynia, zbudowana w latach 1829-1830. Trzynawowy kościół z dominującą nad miastem wieżą oraz charakterystycznym boniowaniem (ozdobne rowki imitujące lico muru) zdobiącym elewację. 

Pocztówkę otrzymałem od Edyty z miasteczka, gdzie noce są białe jak dzień:) 

KĘTRZYN

Miasto powiatowe położone nad dopływem Łyny, rzeką Guber. Położone na wysokości ok. 105 m, na przejściu z Niziny Sępolskiej do Krainy Wielkich Jezior. Dawna nazwa miasta Rastembork zmieniona w 1946 na cześć historyka i etnografa, wieloletniego dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie Wojciecha Kętrzyńskiego, który w latach 1855-1859 uczęszczał tu do gimnazjum. Miasto założone (1357) przez Krzyżaków przy zamku. Cennym obiektem zabytkowym jest obronny kościół gotycki (XIV w.). Przy ul. Struga 1 zamek krzyżacki, regularny, gotycki (ok. 1370), obecnie Muzeum im. Wojciecha Kętrzyńskiego. Działy: historyczny, archeologiczny, geologiczny i przyrodniczy. Znaczne fragmenty murów miejskich z basztą (XIV w.) i wiele obiektów z XIX w. Herb Kętrzyna to niedźwiedź brązowy, ukryty między trzema młodymi iglakami rosnącymi na wzgórzu. 

 

Gierłoż, osada i las 8 km na wschód od Kętrzyna, ruiny byłej wojennej kwatery Hitlera - „Wilczy Szaniec”, gdzie dokonano nieudanego zamachu na jego życie w 1944 r. Nazwę „Wilczy Szaniec” nadał Hitler, wykorzystał w tym celu swój pseudonim „Pan Wilk” (Herr Wolf). Kwatera powstała w niewielkim, ale gęstym lesie mieszanym, który ułatwiał maskowanie. Budowę tego obiektu rozpoczęto we wrześniu 1940 r. Było tu ponad 70 różnych obiektów z żelazobetonu i cegły, w tym 7 najcięższych schronów o ścianach i stropach grubości 5-8 m. 24 stycznia 1945 r. saperzy niemieccy wysadzili wszystkie obiekty znajdujące się w Wilczym Szańcu w powietrze. Od roku 1959 ruiny byłej kwatery głównej zwiedzają turyści.